Deze blog is ook gepubliceerd op www.madaster.com.
Behalve dat we energie-neutraal moeten bouwen, moeten we vooral ook veel bewuster omgaan met primaire grondstoffen. Een goed constructief ontwerp kan daar een belangrijke bijdrage aan leveren. Zo’n 60% van al het materiaal in gebouwen zit namelijk in de draagconstructie. Een hulpmiddel is de MPG-berekening. Zoals de EPC inzicht geeft in energiezuinigheid, geeft de MPG dat in milieu-impact.
En zoals de invoering van een EPC-grenswaarde heeft geleid tot energiezuiniger gebouwen, zal vanaf volgend jaar een MPG-grenswaarde zorgen voor minder milieulast. Dat zal de inzet van alternatieve, meer duurzame bouwproducten stimuleren. Nóg mooier is het als gebruikte grondstoffen opnieuw worden ingezet. Oftewel tijdens de sloop materialen zorgvuldig scheiden en in nieuwe gebouwen opnieuw gebruiken. Dat gebeurt nog weinig – verwerking tot puin is nu vaak het hoogst haalbare.
Wat flink zal helpen, is als alle materialen in bestaande gebouwen worden vastgelegd, bijvoorbeeld in een materialenpaspoort, zoals stichting Madaster wil. Een uitstekend initiatief, ook omdat het vastleggen van materialen vrij eenvoudig kan worden aangevuld met de constructieve elementen van een gebouw. Als die makkelijk te identificeren zijn, vergroot dat de kans dat ze hergebruikt worden.
In 2012 hebben wij deze ‘donorskelet’-aanpak geïntroduceerd: complete constructieve elementen uit een slooppand worden opnieuw gebruikt in nieuwbouw. De milieuwinst kan oplopen tot maar liefst 70% in vergelijking met ‘nieuw’. Momenteel moeten we voor het inzetten van tweedehands constructieve elementen nog uitgebreid onderzoek doen om het draagvermogen te bepalen. Als we de capaciteit in een ‘constructiepaspoort’ vastleggen, zal hergebruik toenemen.
De kleine voorinvestering die voor zo’n paspoort moet worden gedaan, is een schijntje vergeleken met de winst die ermee te behalen is. Als we écht circulair willen bouwen, horen donorskeletten daar absoluut bij.
ir. Pim Peters, IMd raadgevende ingenieurs